Trasę szlakami Wielkopolskiego Parku Narodowego rozpoczęliśmy w Szreniawie, dokąd dojechaliśmy autem. Wybraliśmy się tam całą rodziną. Stamtąd polnymi drogami pojechaliśmy nad jezioro Jarosławieckie. Jest to jezioro mojego dzieciństwa, tutaj kąpaliśmy się każdego lata. Od jakiegoś czasu można się tam znów legalnie kąpać, co więcej, powstało tam strzeżone kąpielisko.
![]()
Dalej drogą również znaną z dzieciństwa, a biegnąca wzdłuż pól trzebawskich w stronę Jezior, gdzie obecnie mieści się siedziby dyrekcji WPN. Tam zjechaliśmy do Jeziora Góreckiego i szlakiem nad jeziorem objechaliśmy je dookoła.
![]()
Polecam wszystkim zwłaszcza ścieżkę biegnącą wzdłuż południowo-zachodniej linii jeziora. Jest naprawdę malownicza, choć trzeba uważać, żeby nie spaść z kilkumetrowej skarpy.
![]()
Samą ścieżką można dojechać do pomostu, z którego rozpościera się widok na wyspę na jeziorze oraz ruiny zamku zaprojektowanego przez Tytusa Działyńskiego i ofiarowanego jako prezent ślubny jego siostrze Klaudynie Potockiej (więcej informacji tutaj)
![]()
Dalej niestety ścieżka nad brzegiem jeziora się kończy, o czym dowiedzieliśmy się dopiero po wjechaniu w dość gęste krzaki. Trzeba było przedrzeć się przez nie i przez mały zagajnik po to, aby wyjechać na łąkę, którą, już pedałują,c udało się dotrzeć do Trzebawia. Od Trzebawia do Jezior biegnie bardzo przyjemna gruntowa droga. W Jeziorach wjechaliśmy na grajzerówkę (nazywaną tak przez miejscowych), betonową drogę zbudowaną na polecenie Arthura Greisera, nazistowskiego Namiestnika Kraju Warty, aby połączyć nią Poznań z jego letnią rezydencją (obecnie dyrekcja WPN). Grajzerówką wróciliśmy do Szreniawy mijając po drodze przepiękne ścierniska na szreniawskich polach.
![]()
Po drodze minęliśmy również kawalkadę zabytkowych samochodów. Niestety tak się na nie zagapiliśmy, że nie zdążyliśmy zrobić im fotek.
W sumie udany dzień spędzony z rodziną. Trasa łatwa, poza jednym zjazdem nad Jeziorem Góreckim, gdzie dziewczyny rowery sprowadziły, a panowie zsunęli się w sposób wysoce niekontrolowany. Brawa dla Ani i Kuby, bo w zasadzie przejechali całą drogę bez większego marudzenia. Przed Szreniawą grajzerówka schodzi w dół. Tam z synem wyciągnęliśmy naszą prędkość maksymalną :).
Ponieważ było już późno, pominęliśmy jedną atrakcję, do której na pewno jeszcze wrócimy czyli wieżę widokową Bierbaumów w Szreniawie. Zapakowaliśmy rowery na auto i do domu....
Więcej na Wielkopolski Park Narodowy
Dalej drogą również znaną z dzieciństwa, a biegnąca wzdłuż pól trzebawskich w stronę Jezior, gdzie obecnie mieści się siedziby dyrekcji WPN. Tam zjechaliśmy do Jeziora Góreckiego i szlakiem nad jeziorem objechaliśmy je dookoła. 
Polecam wszystkim zwłaszcza ścieżkę biegnącą wzdłuż południowo-zachodniej linii jeziora. Jest naprawdę malownicza, choć trzeba uważać, żeby nie spaść z kilkumetrowej skarpy.
Samą ścieżką można dojechać do pomostu, z którego rozpościera się widok na wyspę na jeziorze oraz ruiny zamku zaprojektowanego przez Tytusa Działyńskiego i ofiarowanego jako prezent ślubny jego siostrze Klaudynie Potockiej (więcej informacji tutaj)
Dalej niestety ścieżka nad brzegiem jeziora się kończy, o czym dowiedzieliśmy się dopiero po wjechaniu w dość gęste krzaki. Trzeba było przedrzeć się przez nie i przez mały zagajnik po to, aby wyjechać na łąkę, którą, już pedałują,c udało się dotrzeć do Trzebawia. Od Trzebawia do Jezior biegnie bardzo przyjemna gruntowa droga. W Jeziorach wjechaliśmy na grajzerówkę (nazywaną tak przez miejscowych), betonową drogę zbudowaną na polecenie Arthura Greisera, nazistowskiego Namiestnika Kraju Warty, aby połączyć nią Poznań z jego letnią rezydencją (obecnie dyrekcja WPN). Grajzerówką wróciliśmy do Szreniawy mijając po drodze przepiękne ścierniska na szreniawskich polach.
Po drodze minęliśmy również kawalkadę zabytkowych samochodów. Niestety tak się na nie zagapiliśmy, że nie zdążyliśmy zrobić im fotek.
W sumie udany dzień spędzony z rodziną. Trasa łatwa, poza jednym zjazdem nad Jeziorem Góreckim, gdzie dziewczyny rowery sprowadziły, a panowie zsunęli się w sposób wysoce niekontrolowany. Brawa dla Ani i Kuby, bo w zasadzie przejechali całą drogę bez większego marudzenia. Przed Szreniawą grajzerówka schodzi w dół. Tam z synem wyciągnęliśmy naszą prędkość maksymalną :).
Ponieważ było już późno, pominęliśmy jedną atrakcję, do której na pewno jeszcze wrócimy czyli wieżę widokową Bierbaumów w Szreniawie. Zapakowaliśmy rowery na auto i do domu....
Więcej na Wielkopolski Park Narodowy