Pada śnieg, trochę zimo, trochę ślisko, ale postanowienie przejechania wreszcie paru km bez wątków pobocznych/rozpraszających, jazdę 'rozwadniających' było silniejsze. Niestety (w sumie to może i stety - są dwie strony medalu tej sytuacji) równie silne okazało się prawo serii (fot. poniżej...).
![]( "Kampinoski łoś")
Kaptur, duże (zaparowane) okulary, śnieg sprawiły, że widoczność była tak słaba (no może nie smoleńska, ale słaba), że w zasadzie nic nie miało prawa mnie rozproszyć. Prawda ta sprawdziła się na skrzyżowaniu, na którym to prawie potrącił mnie samochód - bo po co czekać na zielone, jak się pas marnuje (to o samochodziarzach, gdy ja tak robię to robię to z głową bo ryzykuję swoim życiem, a nie dysponuję czyimś). Jakoś go tam jednak zauważyłam, przyhamowałam i przeżyłam. Z powrotem historia oczywiście się powtórzyła, ale kierowca z przyczepką był chociaż miły pomachać i sprawdzić, czy rozumiem intencję zajechania mi drogi. Oczywiście - nauczona doświadczeniem - rozumiałam, przepuściłam. Na rolkach zdarzało mi się w tym miejscu gorsze sytuacje, bo wyglądając na pieszego, kierowcy nie spodziewają się posuwistego ruchu naprzód, a ja z drugiej strony słabo hamuję (zwłaszcza na skrzyżowaniowej koleinie)... Bywało, więc, że już łapka lądowała na masce - zabawny odruch stopowania nadjeżdżającego auta, jeśli się nie jest supermanem...
![]( "Droga Palmirska (zwana też drogą śmierci, KPN)")
Dojechałam cała i zdrowa do Palmirskiej Drogi. Po drodze na zielonym spotkałam nawet bajkera. Szosa biała, śliska, śnieg pada - więc pełny focus na drogę przede/pode mną. Plany na szybki Cmentarz Palmirski - bo w śniegu go dawno nie wiedziałam, a mauzoleum to już chyba w ogóle. Czasu do zachodu słońca akurat na szybkie tam i z powrotem. No, ale bądź tu człowieku mądry jak widzisz takie coś:
![]( "Kampinoski łoś przy Drodze Palmirskiej (Palmiry, KPN)")
Niby argument z wczoraj, że kiedy mi się trafi znowu taka sytuacja jakoś stracił na sile, ale i tak - piękne zjawisko. Spójrz w te oczka i odjedź. Nie można, wręcz mam obowiązek postania, sygnalizując swoją obecnością - przejeżdżającym tędy autom, żeby zwolnili.
![]( "Kampinoski łoś")
![]( "Kampinoski łoś")
![]( "Kampinoski łoś w pełnej krasie")
![]( "Kampinoski łoś w pozie siusiającej - zuchwałość do kwadratu")
Także niemoc przejechania 20 km bez zatrzymania trwa. A łosie te same co wczoraj, w miejscu +- 0,5 km tym samym co wczoraj, w liczbie tej samej co wczoraj. Moi profesorowie od logistyki byliby zachwyceni. A ja się zastanawiam, czy w Kampinosie trwa jakaś tajna akcja: łosia rejonizacja... Statystyki dzisiejszego łosiobrania: 13 i 14 łoś (a jednocześnie 11 i 12), licząc od grudnia. Zmarzłam od stania w miejscu i już cmentarz sobie odpuściłam, może jutro coś z tego wyjdzie. Cóż mi pozostaje jeszcze napisać - no chyba, że jutro zamieszczę stosowny filmik z łosiobrania, bo znowu jest - nawet widać przejeżdżające koło łosia auta. Łoś, za którymś razem jednak trochę odbiegł, więc zupełnie pozbawiony instynktu samozachowawczego nie jest.
Więcej na KPN Palmiry
Kampinoski łoś© anchor
Kaptur, duże (zaparowane) okulary, śnieg sprawiły, że widoczność była tak słaba (no może nie smoleńska, ale słaba), że w zasadzie nic nie miało prawa mnie rozproszyć. Prawda ta sprawdziła się na skrzyżowaniu, na którym to prawie potrącił mnie samochód - bo po co czekać na zielone, jak się pas marnuje (to o samochodziarzach, gdy ja tak robię to robię to z głową bo ryzykuję swoim życiem, a nie dysponuję czyimś). Jakoś go tam jednak zauważyłam, przyhamowałam i przeżyłam. Z powrotem historia oczywiście się powtórzyła, ale kierowca z przyczepką był chociaż miły pomachać i sprawdzić, czy rozumiem intencję zajechania mi drogi. Oczywiście - nauczona doświadczeniem - rozumiałam, przepuściłam. Na rolkach zdarzało mi się w tym miejscu gorsze sytuacje, bo wyglądając na pieszego, kierowcy nie spodziewają się posuwistego ruchu naprzód, a ja z drugiej strony słabo hamuję (zwłaszcza na skrzyżowaniowej koleinie)... Bywało, więc, że już łapka lądowała na masce - zabawny odruch stopowania nadjeżdżającego auta, jeśli się nie jest supermanem...
Droga Palmirska (zwana też drogą śmierci, KPN)© anchor
Dojechałam cała i zdrowa do Palmirskiej Drogi. Po drodze na zielonym spotkałam nawet bajkera. Szosa biała, śliska, śnieg pada - więc pełny focus na drogę przede/pode mną. Plany na szybki Cmentarz Palmirski - bo w śniegu go dawno nie wiedziałam, a mauzoleum to już chyba w ogóle. Czasu do zachodu słońca akurat na szybkie tam i z powrotem. No, ale bądź tu człowieku mądry jak widzisz takie coś:
Kampinoski łoś przy Drodze Palmirskiej (Palmiry, KPN)© anchor
Niby argument z wczoraj, że kiedy mi się trafi znowu taka sytuacja jakoś stracił na sile, ale i tak - piękne zjawisko. Spójrz w te oczka i odjedź. Nie można, wręcz mam obowiązek postania, sygnalizując swoją obecnością - przejeżdżającym tędy autom, żeby zwolnili.
Kampinoski łoś© anchor
Kampinoski łoś© anchor
Kampinoski łoś w pełnej krasie© anchor
Kampinoski łoś w pozie siusiającej - zuchwałość do kwadratu© anchor
Także niemoc przejechania 20 km bez zatrzymania trwa. A łosie te same co wczoraj, w miejscu +- 0,5 km tym samym co wczoraj, w liczbie tej samej co wczoraj. Moi profesorowie od logistyki byliby zachwyceni. A ja się zastanawiam, czy w Kampinosie trwa jakaś tajna akcja: łosia rejonizacja... Statystyki dzisiejszego łosiobrania: 13 i 14 łoś (a jednocześnie 11 i 12), licząc od grudnia. Zmarzłam od stania w miejscu i już cmentarz sobie odpuściłam, może jutro coś z tego wyjdzie. Cóż mi pozostaje jeszcze napisać - no chyba, że jutro zamieszczę stosowny filmik z łosiobrania, bo znowu jest - nawet widać przejeżdżające koło łosia auta. Łoś, za którymś razem jednak trochę odbiegł, więc zupełnie pozbawiony instynktu samozachowawczego nie jest.
Więcej na KPN Palmiry