Kierunek mógł być tylko jeden ...

Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, opowiedz mu o swoich planach. Ja swoje zdradziłam już pierwszego dnia po powrocie z pierwszej eskapady rowerowej na Bałkany (lipiec-sierpień 2013). Niby istnieje coś takiego, jak zaklinanie rzeczywistości, sprawianie, że myśli stają się rzeczami i teoretycznie trasa jaką wyrysowałam w Google na tegoroczny trip była do zrobienia. Po obejrzeniu filmu Mandarynki obsesyjnie zaczęłam marzyć więc o wyprawie do Gruzji - kolebce wina, soczystych pierożków chinkali i charyzmatycznych muzyków. Oto jeden z nich:

Plan miał objąć nie tylko ten kraj ale i Armenię, a w drodze powrotnej oczywiście olimpijskie Soczi, Krym, Odessę i Lwów. Przez myśl mi wtedy nie przeszło, że powinnam to skonsultować z Carem Putinem. Obserwatorzy wydarzeń światowych niech sobie dopowiedzą czemu musiałam zmodyfikować kierunek podróży rowerowej. No nic, gdzieś trzeba było pojechać.

Jest maj, siedzę tak jak teraz przy komputerze i studiuję mapy. Po objechaniu kursorem połowy Europy, dalej nic nie wiem. Z „pomocą” przychodzi Nasz (mój i Slavko) serdeczny przyjaciel Srdjan z Herceg Novi. Pisze z fb, krótko ale treściwie: „kiedy do Nas przyjedziecie, obiecaliście”. Kto choć raz był na Bałkanach, ten wie, że niedotrzymanie słowa Serbowi to największa potwarz i zbrodnia. Przyparta do muru, odpisuję równie krótko i równie treściwie: oczywiście, że będziemy, oczekujcie Nas w sierpniu. Klamka zapadła – kierunek Serbia i Czarnogóra. Całe szczęście, że podczas zeszłorocznej 45 dniowej wyprawy nie „udało” się zjeździć wszystkiego co najpiękniejsze w tych krajach. Dwa miejsca w szczególności przyciągały mnie jak magnes: Kanion Uvac i Nacjonalny Park Derdap. Od momentu stwierdzenia „chcę tam być” zaczęły się intensywne przygotowania do wyjazdu.





„ZNÓW SIĘ ZEPSUŁEŚ I WIEM CO ZROBIĘ …"

O kondycję swoją się nie bałam, bo solidnie trenowałam przed wyjazdem. Mogą w tym temacie wypowiedzieć się chłopacy z Travel & Cycle Team Poznań, specjaliści od nocnych eskapad rowerowych. Tak na marginesie: jeśli szukasz ekipy na wojaże, zgłoś się do nich na fb a pokochasz dłuuuugie dystanse. Oto relacja z jednej z Naszych wspólnych wypraw. 

Bardziej frapował mnie stan mojego 6-letniego Genesisa. Po wnikliwym przeglądzie, musiałam przekazać mu tę złą wiadomość „przykro mi stary, nie jedziesz”. Bez skrupułów wymieniłam go na lepszy model: Kross Level B7 – koła 29’’. Pomyślałam: no na takiej maszynie jazda to poezja. Podstawowym kryterium wyboru roweru oczywiście był …. kolor. Za Chiny nie przyszło mi do głowy, że fajnie by było, jakby miał też takie 2 małe dziureczki na tylnym widelcu. Montaż bagażnika (zeszłoroczny zakup) nie wchodził więc w rachubę. To chwilowe zaćmienie umysłu kosztowało mnie 700 zł. Na mojej głupocie zarobiła firma handlująca przyczepkami. Żeby było jeszcze weselej, przez niedopatrzenie pakowacza, Nasza wyprawa mogła trwać krócej niż walka Gołoty z Lamonem Brewsterem. Otóż, na dzień przed wyjazdem (piątek, 25.07) okazało się, że „krasnoludki” wyniosły z kartonu szybkozamykacz, niezbędną część do przymocowania przyczepki do roweru. Mieliśmy do wyboru albo czekać do wtorku na nowy albo ładować się z całym majdanem w pociąg do Krakowa, bo tam uchowała się jedna sztuka. Czekać Nam się nie chciało, więc postawiliśmy na drugą opcję. Jak na złość, PKP postanowiło Nam umilić podróż i wprowadzić w stan przedzawałowy…. O szczegółach w następnym wpisie.

„Najsympatyczniejszym” etapem przygotowań jak zwykle okazało się pakowanie. Co tu wybrać, jak wydaje Ci się, że wszystko się przyda. Humoru nie poprawiał fakt oficjalnego wyznaczenia mnie, po raz kolejny przez Slavko – na osiołka, wielbłąda albo jak kto woli, muła pociągowego tej wyprawy. Do powinności takiego osła należało: wożenie za sobą przyczepki obładowanej sakwami, śpiworami, matami i namiotem (wszystkiego jakieś 40 kg) i NIENARZEKANIE, że ciężko. Tak to wyglądało:





Z uwagi na ograniczone środki finansowe bazowaliśmy głównie na sprzęcie zakupionym przed poprzednią wyprawą: sakwy wodoszczelne Sport Arsenal, namiot Qechua (lekko pęknięty), maty, śpiwory puchowe (po tylu ulewach jakie Nas dopadły, żałuję, że nie syntetyczne), kuchenka gazowa, ubrania, leki, kosmetyki, zestawy naprawcze i części do roweru, oświetlenie z taką ilością lumenów, żeby pedałować również nocą, ekspandery (niedoceniania przez wielu a niezwykle potrzebna rzecz) i mnóstwo innych pierduł. Pozwólcie, że wtrącę tu małą dygresyjkę - Kochany czytelniku, być może przyszły podróżniku rowerowy: choćbyś był przekonany, że zabrałeś ze sobą wszystko i ubezpieczony jesteś na wszelkie możliwe sposoby, wiedz, że się mylisz !!! Nie chcę uprzedzać faktów ale w moim przypadku nawaliła część, po której bym się tego najmniej spodziewała. I tylko szczęśliwe zrządzenie losu sprawiło, że mogliśmy kontynuować podróż.

Na kilka dni przed wyprawą udało Nam się przekonać firmę Milkoshake do zainwestowania w Nasze paliwo – energię do jazdy. Otrzymaliśmy kilkanaście kilogramów odżywek, shaker’y i koszulki. Tak przygotowani mogliśmy wyruszać w nieznane.




Kolejny wpis: Dzień I – Kraków - Wiśniowo