XIV Powiatowy Rajd w Henrykowie

Tego poranka nic nie zapowiadało deszczowej masakry do Henrykowa...
Pobudka przed 5, niebo zachmurzone ale nie pada więc można jechać. Rzut oka na prognozę, możliwe delikatne przelotne opady.. Ok, damy radę. Kawa, coś na ząb, pakowanie i można jechać. W miejscu zbiórki jestem 15 minut przed czasem i czekam na resztę ekipy. "Resztą ekipy" był tylko Michał. Wyjeżdżając z Wrocławia zaczyna padać, z nadzieją szukamy na niebie przejaśnienia. Tymczasem w Borowie Michał łapie kapcia, na naprawie tracimy pół godziny bo dętka nie chciała współpracować.. :)

Przymusowa przerwa na łatanie dętki © mattik

Michał z uśmiechem łata kapcia ;) © mattik

Do samego Strzelina deszcz pada mniej lub bardziej z drobnymi przerwami. W mieście robimy krótką przerwę w rynku na zdjęcia, Michał zahacza o cukiernię i kompresor po czym pędzimy w strugach deszczu do Henrykowa.

Postój na rynku w Strzelnie ujęcie 1 © mattik

Postój na rynku w Strzelinie ujęcie 2 © mattik

Pod pomnikiem łucznika w Strzelinie © mattik

Odnowiona wieża ratuszowa na rynku w Strzelinie © mattik

Strzelin - Henryków, droga w strugach deszczu © mattik

Ok 9.30 dojeżdżamy przemoknięci do suchej nitki do klasztoru cystersów obok którego jest miejsce zbiorki. Ku mojemu zdziwieniu mimo złych warunków pogodowych, na rajd stawiła się całkiem liczna gromada rowerzystów. Meldujemy się w biurze rajdu gdzie się zapisujemy i dostajemy pamiątkowy odblask oraz smycz z kartą uczestnika na której podczas przejazdu zostaną odbite pieczątki w dwóch punktach kontrolnych. Czekając na start zaczynam z Michałem marznąć. Ustalamy, że jak pogoda się nie poprawi wracamy do Wrocławia pociągiem.
12 kilometrowa trasa przejazdu prowadzi po parku i łące. Ostatecznie, ze względu na padający deszcz i błoto, organizatorzy rezygnują z przejazdu przez łąkę, gdyż w takich warunkach jest to zbyt niebezpieczne. Wszak jest to rajd rodzinny, a więc z dziećmi. Po ponad 7 kilometrach dojeżdżamy z powrotem na miejsce bike-pikniku. Ponownie meldujemy się w biurze rajdu gdzie po okazaniu tego co pozostało z karty uczestnika(*), dostajemy pamiątkową koszulkę i bon na grochówkę i kiełbasę...
(*) - organizatorzy chyba nie przewidzieli deszczu i kartę uczestnika zrobili z niezalaminowanego papieru, w strugach deszczu przemoczona karta zaczęła się rozrywać, co spowodowało, że większość uczestników na metę przywiozła tylko resztki karty.

Jako, że po rajdzie przestało padać a nawet zaczęło się przebijać słońce, ustalamy z Michałem, że do Wrocławia wracamy na rowerach a nie pociągiem. Na ostatnie 30 kilometrów, znów odzywa się moje kolano. W sumie i tak jestem zadowolony bo przez ponad sto kilometrów dzielnie współpracowało.
P.S.1 Dzień przed rajdem pucowałem rower i prałem ciuchy, po co? :)
P.S.2 Zupełnym i nieplanowanym przypadkiem zrobiłem dziś swój najdłuższy dystans dzienny ;)
To teraz galeria zdjęć, po kolei jak to było: /Większość zdjęć od Michała/